استان بوشهر، با ۹۳۷ کیلومتر نوار ساحلی و مجاورت با ۷ کشور حاشیه خلیج فارس، از منظر جغرافیایی یکی از غنیترین مناطق ایران برای توسعه گردشگری دریایی به شمار میرود. با این حال، دادههای نیمه اول سال ۱۴۰۳ مرکز آمار ایران نشان میدهد که سهم گردشگری دریایی در تولید ناخالص استان هنوز به ۳ درصد نرسیده است.
مطابق آمار منتشرشده از سوی ادارهکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بوشهر، تنها ۷ اسکله دارای مجوز رسمی در حال بهرهبرداری هستند و بیش از ۲۰ پهنه ساحلی مستعد سرمایهگذاری، بدون پروژه فعال باقی ماندهاند. در سال ۱۴۰۳ مجموع ورود گردشگران به مقاصد ساحلی استان با رشد ۲۱ درصدی همراه بوده، اما زیرساخت اقامت و خدمات دریایی، همچنان پاسخگوی این افزایش نبوده است.
تحقیقات منتشرنشده مرکز توسعه سواحل جنوب در خردادماه ۱۴۰۳ نشان میدهد که هر ۱۰۰ میلیارد تومان سرمایهگذاری در حوزه گردشگری دریایی، قابلیت ایجاد مستقیم حداقل ۵۵۰ شغل پایدار و غیرمستقیم بیش از ۲۵۰ فرصت شغلی خدماتی را در جوامع ساحلی فراهم میکند. در مقایسه با سرمایهگذاریهای انرژیبر در صنایع نفت و گاز، گردشگری بازدهی اشتغال و سود اقتصادی بالاتری در کوتاهمدت دارد.
در طرح مفهومی ارائهشده توسط سازمان بنادر در فروردین ۱۴۰۳، بندر بوشهر، جزیره شیف، بندر گناوه و روستای ساحلی مالقاید بهعنوان نقاط کانونی ایجاد زنجیره گردشگری دریایی در جنوب ایران معرفی شدهاند. این طرح، ایجاد مسیرهای کوتاهبرد کروز، راهاندازی شناورهای تفریحی منطقهای، مراکز خدمات ساحلی و احداث اقامتگاههای بومگردی دریایی را بهعنوان محورهای سرمایهگذاری بخش خصوصی پیشنهاد داده است.